Faalangst en Oranje

Bert van Lingen en mijn haarband

Het is rust. Ik kom de kleedkamer binnen, pak een bakje thee en ga zitten. Het is begin jaren 90. Ik ben 15 jaar en hartstikke zenuwachtig. Ik speel een selectiewedstrijd voor de oranje jeugd. We staan achter en het spel van ons team is niet best. Ik had in die tijd een haarband in. Van influencers hadden we toen nog niet gehoord ;) Op het moment dat ik die haarband weer goed doe stapt Bert van Lingen, de bondscoach, binnen. Hij zegt tegen me “Je had je haarband zeker voor je ogen zitten” De zenuwen die ik al had werden niet minder, mijn spel werd dat wel.

Wat doe jij in spannende of stressvolle situaties?

Iedereen komt in situaties die spannend zijn en waar je zenuwachtig voor bent. Hoe ga jij daar mee om? Gezonde spanning is natuurlijk fijn, je bent gefocust en hebt zin in de wedstrijd. Maar wat als het geen gezonde spanning meer is?

Als ik in die tijd had geweten wat ik nu weet was ik anders omgegaan met spanning. Ik voetbalde altijd gespannen, schouders omhoog, ernstige blik, gezicht naar beneden, te weinig plezierbeleving. Ik had mezelf opgelegd dat ik het altijd goed moest doen. Wat ik hiermee bereikte was dat ik niet genoot van het bijzondere van “op Zeist” mogen spelen” dat Bert van Lingen, toen de “grote meneer” van het Vrouwenvoetbal, onze coach was. Ik keek tegen hem op, ik keek op tegen de plek waar we mochten spelen, tegen het tenue wat ik aan mocht, tegen álles. Wat ik er mee bereikte was totale blokkering om te laten zien wat Faalangst en oranjeik het liefste deed, Voetballen! Op de terugweg vroeg mijn vader “Wat is dat toch met jou Majoor? De voorgaande selectie trainingen gingen goed en nu speelde je als een houten Klaas. Waarom ben je zo zenuwachtig? Dat hoeft toch niet. Voetbal gewoon” Tranen rolde over mijn wangen. Ik had het verprutst. De brief die een week later op de deurmat lag bevestigde dat.

Het krantenartikel en de bewustwording

Jaren later, met mijn voetbalschoenen al lang aan de wilgen, kwam ik een krantenartikelen tegen van mijn voetbaltijd. Waaronder een interview in het Brabants Nieuwsblad van 

7 december 1993. Daarin werd een halve pagina geschreven over het vrouwenvoetbal. Ik vertel daarin over de hierboven genoemde wedstrijd. Ik werd me toen, jaren later, bewust dat die faalangst heel erg aanwezig was bij mij en dat ik eigenlijk te weinig heb genoten van de wedstrijden die ik speelde. De constante spanning, het was nóóit goed genoeg. Waar dat vandaan kwam wist ik op dat moment niet. Nu ouder en wijzer geworden ben ik daar wel achter en wil ik mensen begeleiden om te leren omgaan met spanning. In wedstrijden en in werk of privé. 

Herken je jezelf in dit verhaal en wil je hierin begeleiding? Bel me dan. Ik begeleid je graag je blokkades te trotseren.

Majorie van der Heijden

06-24595289